روش های کم هزینه تر عبارتند از: فرز، تراشکاری، حفاری، برش لیزری، حکاکی یا ماشینکاری تخلیه الکتریکی. برخی از تولیدکنندگان سیستم هایی را ارائه می دهند که توابع AM و CNC را ترکیب می کنند،

به غیر از چاپ سه بعدی و ماشینکاری CNC سومین فرآیند تولید قالب سازی تزریقی است.

 قالب سازی ممکن است رقیب یا مکملی برای این روش باشد؛ زیرا با پرینترهای سه بعدی این امکان وجود دارد که قالب ها چاپ سه بعدی شوند و سپس در مرحله طراحی و آزمایش به طور مستقیم بر روی دستگاه تزریق نصب شوند.

 مزایای قالب سازی تزریقی دقت بالا، سطوح صاف و طیف گسترده ای از مواد برای آن است. همچنان که این روش یکی از ارزان ترین روش تولید انبوه است.

از جمله مشکلاتی که امروزه، صنعت در ساخت و تولید با روش سنتی با آن مواجه است، پایین بودن بازدهی, هزینه  بالا، زمان بر بودن از مرحله طراحی تا تولید می باشد.

با ورود تکنولوژی ساخت افزودنی به صنعت و  گسترش کاربری آن در تمامی زمینه ها به طور چشمگیری این مشکلات بر طرف شده است. صنعت تولید به روش افزودنی در طی 15 سال گذشته رشد دو برابری داشته است.

به طور مثال یک شرکت تولیدی کافی است که برای طراحی و نمونه سازی تنها  10-5 % زمان را برای توسعه محصول (طراحی و ساخت نمونه اولیه) صرف کند و 95-90 % زمان باقی مانده را صرف تولید کند
این یکی از عمده دلایلی است که بسیاری از  شرکت ها  به صورت جدی این بازار را دنبال می کنند چرا که پول واقعی در ساخت است نه در طراحی و نمونه سازی.....

پرینتر سه بعدی در زمینه های مختلف مهندسی

روش های تولید افزودنی پتانسیل بسیار بالایی برای ایجاد تحول در اکثر علوم دارند.

·مکانیک (ساخت قطعاتی از جنس های پلیمری، فلزی، سرامیکی، کامپوزیت های پایه هر سه جنس با ویژگی هندسی بسیار پیچیده)

·مهندسی برق ساخت مدار های الکترونیکی، نیمه هادی ها، اجسام خاص، اجزای رادار ها، نسبت پواسن منفی و LED 

·مهندسی عمران (ساخت سازه های متنوع، ساختمان ها، مسیر ها)

·رباتیک(اجزای ریات های جدید، قطعات بسیار ریز با دقت میکرونی، مکانیزم های مونتاژ شده)

·مهندسی پزشکی (بایوپرینتینگ، تولید انواع پروتز های شخصی سازی شده، تحول در اورتز ها)

·بسیاری دیگر از رشته های دانشگاهی (پزشکی، هنر، معماری و …) پروژه های متعددی وجود دارند

یکی از محدودیت های اصلی روش های تولید سنتی ناتوانی در تولید قطعاتی با هندسه پیچیده و فضایی بوده و این محدودیت اثر مشهودی در طراحی قطعات مکانیکی گذاشته است… با ظهور چاپ سه بعدی این محدودیت ها تقریبا به کلی مرتفع شده .

یکی از مباحث بسیار مهم در این حیطه، بهینه سازی توپولوژی است که به کمک نرم افزار های تحلیلی همچون آباکوس، می توان اشکال جدیدی برای قطعات مورد استفاده در صنایع گوناگون (عموما هوافضا) بدست آورد و توسط فناوری چاپ سه بعدی تولید نمود و مورد تست قرار داد.

این امر سبب کاهش مواد مصرفی و وزن قطعه شده و کاهش چشمگیری در هزینه ها می شود. این رویه امروزه با سرعت بسیار بالایی در آزمایشگاه های طراز اول جهان دنبال می شود.

هم اکنون جنس های قابل استفاده این فناوری از سرامیک ها و شیشه گرفته تا انواع کامپوزیت ها و همچنین آلیاژ های فلزی مختلف را پوشش می دهد و تقریبا هر هفته یک ماده جدید به این لیست افزوده می شود.

به طور مشخص می توان از روش FDM شروع نمود و موادی را که می توان از طریق ذوب جزیی و اکسترود کردن به صورت لایه لایه ساخت را توسعه داد.

در مطالب بعدی بیشتر راجب روش های تکنولوژی افزودنی صحبت میکنیم..